We drinken buiten even wat koffie want de airco staat weer op standje überturbo en pakken de spullen en vertrekken naar Fort Robinson, onderweg naar Mount Rushmore.
We rijden door Pawnee National Grasslands in Nebraska; honderden kilometers glooiende graslanden; echt prachtig. De wegen zijn veelal kaarsrecht en de cruisecontrol is wederom onmisbaar.
We arriveren laat in de middag in Fort Robinson dat, naar blijkt, helaas droogligt en we gaan dus maar even bij een benzinepomp een paar biertjes en een fles wijn scoren. Dat we later bij terugkomst een kurkentrekker bij het restaurant moeten lenen, is een kleinigheid.
Fort Robinson is een oud legerfort, waarbij je bij fort niet moet denken aan een soort kasteel, maar het is een plaats met veel barakken, huizen en stallen voor het leger. De Amerikanen zijn waarschijnlijk niet echt trots op dit onderdeel van hun geschiedenis. Veel indianen (Cheyenne) zijn hier om het leven gebracht met het dieptepunt het vermoorden van honderden van deze mannen na een ontsnapping...
De kamers zijn eenvoudig; twee eenpersoonsbedden, een toilet, douche met gordijn en een wasbak. Er is een prachtig groot gezamenlijk balkon alwaar we genietend van een Corona en een wijntje dezelfde mooie uitzichten hebben als de officiers decennia geleden...
